ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΓΙΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΑΠΑΤΕΣ ΜΕ ΤΗ ΜΕΘΟΔΟ ΤΟΥ “PHISHING”

Οι ηλεκτρονικές απάτες με τη μέθοδο του “phishing” είναι δυστυχώς πολύ διαδεδομένες τα τελευταία χρόνια παγκοσμίως. Στην Ελλάδα, τα πιστωτικά ιδρύματα αποποιούνται κάθε δική τους ευθύνη, προβάλλοντας ως παγία θέση τους ότι οι απάτες αυτές οφείλονται αποκλειστικά σε σφάλμα των πελατών τους.

Ωστόσο, η υπ’ αρ. 232/2023 οριστική απόφαση του Ειρηνοδικείου Θεσσαλονίκης ανοίγει στους εξαπατημένους πελάτες πιστωτικών ιδρυμάτων το δρόμο της διεκδίκησης αποζημίωσης για την ευθύνη που αναλογεί στην Τράπεζα για τις ηλεκτρονικές αυτές απάτες. Συγκεκριμένα, η ανωτέρω απόφαση δέχεται ότι ” Οι ηλεκτρονικές απάτες, είναι γεγονός ότι διενεργούνται με διαρκώς μεταλλασσόμενες και εξελισσόμενες μεθόδους, ώστε καθίσταται πράγματι δυσχερής η διακρίβωση του ορίου επιμέλειας που πρέπει να τηρεί και που πράγματι τηρεί κάθε τραπεζικό ίδρυμα, από τη μία μέρα ως την επόμενη. Αποτελεί όμως καθήκον της τράπεζας και πρέπει να είναι καθημερινό μέλημά της να ενημερώνεται, να ερευνά και να οχυρώνει με τις καλύτερες μεθόδους τα συστήματά της, ώστε να προστατεύσει τα συμφέροντα των πελατών της, που δεν έχουν τη δική της δύναμη, φύσει και θέση…. Συνεπώς, για την αλίευση των προσωπικών στοιχείων του ενάγοντα ευθύνεται τόσο η εναγόμενη για την πλημμελή θωράκιση των συστημάτων της που θα έπρεπε να είναι άριστη, όσο και ο ενάγων ο οποίος αθέτησε την υποχρέωσή του να προστατεύει τα στοιχεία του και παρακούσε τις οδηγίες ασφαλείας της εναγόμενης.” Στη συγκεκριμένη μάλιστα απόφαση η ευθύνη του πελάτη εκτιμάται στο 1/6 και της Τράπεζας στα 5/6, ούτως ώστε υποχρεούται η τελευταία να αποζημιώσει τον πελάτη κατά τα 5/6 του ποσού που του αφαίρεσαν από το λογαριασμό του με τη συγκεκριμένη απατηλή μέθοδο.