ΠΡΟΒΟΛΗ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΣΕΩΝ ΔΙΑ ΤΟΥ ΔΙΚΟΓΡΑΦΟΥ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ
Συχνά – πυκνά, δια του δικογράφου της αγωγής, προβάλλονται αξιώσεις, που δεν έχουν ακόμη – κατά τη σύνταξη και άσκηση της αγωγής – καταστεί ληξιπρόθεσμες και απαιτητές. Ωστόσο, μπορούν εκ των προτέρων να συμπεριληφθούν στις αγώγιμες αξιώσεις, όταν, από τα δεδομένα της υπόθεσης προκύπτει βεβαιότητα συνδρομής των στοιχείων της κτήσης και του απαιτητού των συγκεκριμένων δικαιωμάτων του ενάγοντος.
Στην πράξη, τέτοιες μελλοντικές αξιώσεις περιλαμβάνονται συχνά σε μισθωτικές αγωγές, που αφορούν, μεταξύ άλλων, στη διεκδίκηση μελλοντικών μισθωμάτων ή αποζημιώσεων χρήσης του μισθίου, μέχρι την, δια της εκτελέσεως της εκδοθησομένης απόφασης, αποβολής του μισθωτή από αυτό. Το ερώτημα που τίθεται σε όλες τις περιπτώσεις αξίωσης μελλοντικών απαιτήσεων είναι μέχρι ποιό χρονικό σημείο μπορούν να εκτείνονται οι αξιώσεις αυτές του ενάγοντος.
Κατά γενική δικονομική αρχή, που συνάγεται από τα άρθρα 69, 70, 223, 224, 269 και 281 ΚΠολΔ, ως απώτερος χρόνος, κατά τον οποίο κρίνεται η συνδρομή των στοιχείων της κτήσης και του απαιτητού του συγκεκριμένου δικαιώματος του ενάγοντος, είναι ο χρόνος της πρώτης συζήτησης της αγωγής στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο, δηλαδή εκείνος κατά την οποία εκφωνείται η υπόθεση και αρχίζει η κατ’ ουσία εκδίκαση της (ΑΠ 436/1995, ΑΠ 661/1988 ΝοΒ 37.1423 ΕφΑθ 8195/96 Δνη 38.636, Κατράς Πανδέκτης, σ 669).
Κατ΄ εξαίρεση, και υπό τις περιοριστικές προϋποθέσεις που εισάγονται από το άρθρο 69 ΚΠολΔ συγχωρείται η έγερση αγωγής για παροχή, που δεν εξαρτάται από αντιπαροχή και θα καταστεί ληξιπρόθεσμη μετά την πρώτη συζήτηση της υπόθεσης, συνδεόμενη με τη μελλοντική επέλευση χρονικού σημείου ή γεγονότος ή την πλήρωση αίρεσης. Στην περίπτωση αυτή, ο εναγόμενος καταδικάζεται στην παροχή ευθύς ως επέλθουν τα παραπάνω γεγονότα. Σε όλες τις περιπτώσεις της προληπτικής προστασίας, που παρέχεται από το άρθρο 69 ΚΠολΔ, πρέπει να εκτίθενται στο δικόγραφο της αγωγής οι συγκεκριμένοι λόγοι που δικαιολογούν την πρόωρη έγερση της και θεμελιώνουν το έννομο συμφέρον του ενάγοντος. Το άρθρο 69 ΚΠολΔ δεν εφαρμόζεται στη περίπτωση καταβολής μελλοντικών (μη δεδουλευμένων) μισθωμάτων (ή αποζημίωσης χρήσης του μισθίου), γιατί η οφειλή των μισθωμάτων και της αποζημίωσης χρήσης του μισθίου εξαρτάται από αντιπαροχή, και δη τη χρήση του μισθίου ( ΕΑ 161/2010 ΕλλΔνη 2010.784 ΕΑ 7020/2006 ΕΔικ Πολ 2008 86 1312/05 ΕλλΔνη 2006 1699 ΕφΑθ 8195.1996 ο.π. Σημείωση Κ Βαλμαντώνη).
Συνεπώς, στις περιπτώσεις που δεν εμπίπτουν στη σφαίρα εφαρμογής του άρθρου 69 Κ.Πολ.Δ., οι μελλοντικές αξιώσεις, που προβάλλονται δια του δικογράφου της αγωγής δεν πρέπει να εκτείνονται νομικά πέραν του χρόνου της πρώτης κατ’ ουσία συζήτησης της υπόθεσης στο ακροατήριο.
Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι στο δικόγραφο θα πρέπει να προβλέπεται ο χρόνος αυτός (της πρώτης συζήτησης στο ακροατήριο), προκειμένου να προβάλλονται οι σχετικές αξιώσεις βάσιμα. Σε κάθε περίπτωση, το Δικαστήριο που επιλαμβάνεται της υπόθεσης, απορρίπτει ως αβάσιμες τις μελλοντικές αξιώσεις, που αφορούν σε χρόνο μεταγενέστερο της πρώτης συζήτησης της υπόθεσης ενώπιόν του.